İnsana ait olan her şey, bir süre sonra o kişinin adeta üzerine yapışır. Binlerce küçük ataçla köşesinden tutturulmuşçasına; böyle durumlarda yardımı dokunabilecek tek şey araya uzaklıklar, mesafeler koyabilmektir. Zira uzaktan bakmak her şeyi değiştirebilir. Aynı yolu kısaltadabilirsiniz, uzata da bilirsiniz.  Ancak dışarıdaki uzaklık, iç dünyamızdaki bir uzaklaşmaya sebebiyet verebilir.

Bağlanmak size özgürlük kazandırır çünkü önemsiz ve geçici olan şeyler artık aklınızı çelmez. Bağlanmak size özgürlük verir ve dikkatinizi, odaklanma yeteneklerinizi bilir, sizi sağlıklı ve mutlu yapacak olan en verimli şeylere yönelmenizi sağlar. Bağlanmak bir şeyleri kaçırıyor olma korkularını dışlayarak karar vermeyi kolaylaştırır; elinizde olanın sizin için yeterince iyi olduğunu biliyorsanız, neden daha ve daha fazlasını kovalayarak stres içinde kalacaksınız? Bağlanmak bilerek az sayıda önemli amaca odaklanmanızı sağlar, böylece daha başarılı olursunuz.

“Savaşın ne kadar kötü bir şey olduğunu anlamak için savaşmak zorunda değiliz. Barış içinde bir dünyayı, bütün insanlığa dilemek isterim. Tüm kalbimle bunu dilerim… ”

“Ve umarım da, pek yakında, ya da çok yakında hayat biraz daha iyiye gider…”

İki doğru insan yanlış bir evlilik yapabilir. Bu başka hikâye. İki aptal insan çok doğru bir evlilik yapıp da birbirini zehirlemeden ömürlerini de tamamlayabilir. En önemli ve şart olan şeyler: saygı ve sevgi...

Çoğu insan aldıkları her karara zarın tek bir atılması gibi bakar. Yaşamın hiç bitmeyen bir zar atma dizisi olduğu gerçeğini düşünmüyorlar. Zar atma başına çok kaybedilen bir strateji, aslında uzun vadede sizi büyük bir kazanan yapabilir...

Evet, zar oyununu kazandıklarından daha fazla kaybedeceksin. Ancak kazandığınızda kazancınız, kazancınızı kaybedecek kadar kayda değer bir bahis haline getirecektir.

Doktorların bulgularına göre; Her hastalığın temelinde stres olduğu yatmakta. Stres yüklü bir hastanın kan değerlerini incelediklerinde gördükleri hastalık oranları, 80 yaşındaki Alzhemier’lı bir hastanın kan değerleri ile karşılaştırdıklarında Alzhemier’lı olan hastanın değerlerinin yeni doğmuş bir bebek gibi normal olduğu görülmüş. Dolayısıyla en iyi tedavi yönteminin unutmak ve geriye dönüp hiçbir şeyi hatırlamamak olduğu saptanmış.

Susan vakalardan korkmam gerektiğini çok erken öğrendim! 
“Ağrısını kesince iyileşti zannettin öyle mi? Ağrı seni ikaz ediyor halbuki! 
“Ben buradayım, sorun devam ediyor” diyor. Bağırandan değil, susan hastadan korkacaksın asıl!

Bir vapur geçer Varna önünden,
uy Karadeniz’in gümüş telleri,
bir vapur geçer Boğaz’a doğru.
Nazım usulcacık okşar vapuru,
yanar elleri...

Sığamadık yeryüzü sofrasına. Kibir denizinde boğulmuşuz da haberimiz yok. Değirmenimiz susmuş, unumuz bitmiş. Fırınlarımızda kararmış, kalplerimiz gibi.

 "Seni bekleyen Kapılar var. Şu küçücük diye tabir ettikleri ama uçsuz bucaksız olan Dünya’nın her yerinde.

Buenos Aires’te sarıya, Kahire’de yeşile, Marakeş’te maviye, Tokyo’da siyah beyaza, Katmandu’da kırmızıya boyamışlar. Mumbai’da açık bırakmışlar…  Tabi girmek isteyene hepsi açık. Görmek hissetmek, kafayı kaldırıp keşfetmek için. Aldığın nefesi daha değerli kılmak, tüm merdivenleri çıktıktan sonra dönüp baktığında ‘yaptım be’ diyebilmek için. Dünyayı yüzünde saklayamadığın bir tebessümle hatırlayabilmek için…

Biz de bir kapı açtık size. Paylaşalım keşfedelim, hayata keyif almak için geldiğimizi unutmayalım diye." 

Yazının devamı: https://www.otuzbeslik.com/yazilar/la-puerta-dunyaya-acilan-kapi

La Puerta. Bornova / İzmir